انسان و انسان کامل از منظر عرفان اسلامی

قطعا انسان در عالم آفرینش واجد جایگاه ممتازی است. در حوزه عرفان اسلامی شاهد یکی از جامع ترین تعاریف از انسان و جایگاه او در نظام هستی هستیم. عرفای مسلمان به خصوص ابن عربی با ارائه ظریف ترین و زیبا ترین تصویر از کامل ترین مرتبه رشد انسان درغالب «انسان کامل»، بر این نظر متفق اند که انسان کامل، نه تنها علت غایی برپایی و قوام عالم هستی، بلکه وجودش مایه بقا و تعادل نظامی هستی است. او عقل مستفاد و قلب عالم وجود است، در او معرفت و عبودیت حق به حد کامل خود رسیده است. او به عنوان کون جامع بهترین دلیل بر حق تعالی است و در مقام قطب و روح عالم صاحب ولایت بوده و قدرت تصرف در عالم را داراست. او حلقه پیوند عالم ملک و ملکوت و واسطه فیض الهی است.
در این مقاله پس از ترسیم تصویری کلی(اگر چه مجمل) از جایگاه وجود انسان و انسان کامل در نظام عالم، از منظر عرفان اسلامی، آراء عارف بزرگ محی الدین ابن عربی در این باب ارائه شده است و در آخر به نقد و بررسی انسان کامل متصوفه پرداخته شده است.