بررسی مقایسه ای تاثیر به کارگیری پانسمان هیدروکلوئیدی و سیلور سولفادیازین یک درصد بر وضعیت سوختگی درجه دو

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در بخش سوختگی یکی از بیمارستان های همدان با هدف تعیین تاثیر به کارگیری پانسمان هیدروکلوئیدی و سیلورسولفادیازین یک درصد بر وضعیت زخم سوختگی درجه دو انجام شده است.
در این پژوهش 30 نفر بیمار که دارای دو زخم سوختگی بودند، یک زخم به عنوان آزمون (پانسمان با ژل کتیرا) و زخم دیگر به عنوان شاهد (پانسمان با سیلورسولفادیازین نقره 1 درصد) شرکت داشتند. ابزار بررسی در این مطالعه، شامل پرسشنامه مربوط به اطلاعات دموگرافیک و زخم سوخته چک لیست تعیین وسعت درصد سوختگی، چک لیست تعیین میزان ترمیم زخم سوختگی و چک لیست تعیین شدت درد بود، و در هر بار تعویض پانسمان، پر شده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون «تی» زوجی و کای دو و فیشر استفاده شده است.
نتایج نشان می دهد، مدت زمان ترمیم زمان سوختگی در بیماران در گروه آزمون 06/8 روز و در گروه نتایج شاهد 2/13 روز بوده است که با توجه به آزمون «تی» زوجی، اختلاف معناداری بین دو گروه وجود دارد (000/0=p). همچنین مطالعه انجام شده نشان می دهد، میانگین نمره شدت درد در بیماران گروه آزمون به صورت درد ضعیف (97/1) و در گروه شاهد به صورت درد متوسط (64/3) بوده است و با توجه به آزمون «تی» زوجی تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد (000/0=p). از نتایج مهم دیگر این است که تمام معیارهای ترمیم زخم سوختگی در دو گروه آزمون نسبت به شاهد اختلاف معنادار است (05/0> P).
پیشنهاد می شود پانسمان با ژل کتیرا برای سوختگی درجه دو به کار گرفته شود.