تحلیلی بر نظام شبکه شهری در شهرستان شهرکرد

محدودیت منابع و تنگناهای مکانی - فضایی در پهنه سرزمین، به طور عام و حوزه ‏های شهری به طور خاص، به همراه افزایش جمعیت ‏های انسانی، ایجاب می‏ کند تا با رویکردی آمایشی مبادرت به ساماندهی نظام فضایی در سکونتگاه های انسانی (شهری - روستایی) نمود. شناخت و سعی در برقراری تعادل و توازنی منطقی در نظام شبکه شهری از جمله راهبردهای موثر در ساماندهی فضا و تسهیل در فرآیند نیل به توسعه پایدار می‏ باشد. در این مقاله با استعانت از مدل مرتبه - اندازه، چگونگی توزیع و تفرق مکانی جمعیت و نیز نظام حاکم بر سلسله مراتب شهری در هر یک از شهرهای مستقر در شهرستان شهرکرد (قلمرو تحقیق) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان می‏ دهد که از مجموع 12 شهر مورد مطالعه، شهرکرد به عنوان نخستین شهر 05/51 درصد جمعیت شهرنشین شهرستان را به خود اختصاص داده است. پس از آن فرخشهر، به عنوان دومین شهر (شهر کوچک) و سپس 10 شهر دیگر در زمره شهرهای بسیار کوچک قرار می‏ گیرند. ارایه رهنمودهایی جهت توزیع بهینه و متناسب جمعیت و کاهش نابرابری (شکاف) بین نخستین شهر با دیگر شهرهای مستقر در قلمرو تحقیق از جمله رویکردهای مورد اهتمام در این مقاله است.