نگرشی بر ژئومورفولوژی ساحل عمان

ناحیه دشتیاری چابهار در ساحل عمان که حدود 3450 کیلومترمربع وسعت دارد، 2900 کیلومترمربع آن مورد مطالعه قرار گرفت. تحقیقات در مورد تحول اشکال زمین در بخش ‏های مختلف نشان می‏ دهد که عوارض منطقه تحت تاثیر فرایندهای اوروژنیک و اپیروژنیک و فرایندهای بیرونی به شکل امروزی در آمده ‏اند. لیکن این فرایندها بیانگر ویژگی‏ های خشک دشتیاری است. قدیمی‏ ترین سنگ‏ ها در شمال ناحیه مربوط به کرتاسه پایانی و شمال ملانژهای رنگی است وکهن‏ ترین نهشته‏ ها در دشتیاری متعلق به میوسن پایانی می‏باشد که از مجموعه سنگ ‏ها و مارن کنگلومرای ریز دانه تشکیل شده است. چشم اندازهای ساحلی عمان شامل هزار دره، جریان ‏های گلی مارن‏ها، دامنه ‏های با حفره ‏های تافونی، مسیل ‏های گود جلگه ساحلی، دو خط ساحلی ماسه ‏ای، تپه‏ های ماسه‏ ای، پهنه‏ های کویری رسی مارنی می‏باشد. پدیده‏ های ژیومورفولوژی ساحل عمان نیز شامل گل فشان‏ها، تراس‏های دریایی، جلگه ‏های ساحلی و پایکوهی و آبرفتی، مخروط آبرفتی و تپه‏ ها است. در دوره یخچالی و بین یخچالی به ترتیب آب و باد عامل مسلط فرسایشی بوده و پادگان‏ های مطبق و فرسایش‏های کاوشی و مکانیکی از شواهد دوره ‏های بارانی در این منطقه می‏ باشد.