ارزیابی کارایی شرکت های بیمه ایران با استفاده از مدل ارتباطی DEA دو مرحله ای

تکنیک های مرسوم که برای ارزیابی کارایی مدیریتی شرکت های بیمه استفاده می شوند، یک مرحله ای می باشند و نمی توانند اطلاعات مدیریتی کافی برای کارشناسان به منظور شناسایی عوامل ناکارایی واحد های ناکارا و دستیابی به مزایا و معایب استراتژی های رقابتی در اختیار گذارند. اما تکنیک تحلیل پوششی داده های دو مرحله ای می تواند بر این مشکل غلبه کند.
این تحقیق با استفاده از مدل ارتباطی تحلیل پوششی داده های دو مرحله ای به ارزیابی کارایی شرکت های بیمه ایران در طی سال های 1385 - 1381 می پردازد. ابتدا نمرات کارایی شرکت ها در سال های مختلف به دست آمده سپس به منظور شناسایی دلایل ناکارایی شرکت های ناکارا از نمرات کارایی مرحله اول و دوم شرکت ها در سال های مختلف آزمون ویلکاکسون برگزار شده است.
نتیجه این تحقیق نشان داد که طی سال های 1385 - 1381 دلیل ناکارایی شرکت های ناکارا اغلب به خاطر ضعف آنها در مرحله دوم است؛ یعنی شرکت های با نمرات کارایی پایین اغلب در مرحله توانمندی در سودآوری ضعیف عمل کرده اند.