مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیک های موضعی در مرکز سوانح و سوختگی کرمان

عفونت شایع ترین عارضه سوختگی و یکی از مهمترین علل مرگ و میر و ناتوانی بیماران سوخته است. استفاده از داروهای ضدمیکروبی موضعی نقش بسیار مهمی در پیشگیری و درمان عفونت سوختگی و کاهش مرگ و میر ناشی از آن دارد. استفاده بی رویه از آنتی بیوتیکها می تواند باعث مقاومت میکروبی در برابر این داروها شود.

در این پژوهش برآن شدیم که مقاومت میکروبی ارگانیسم های شایع در مرکز سوانح و سوختگی کرمان را نسبت به سه آنتی بیوتیک موضعی، نیترات نقره، سیلور سولفادیازین و استات مافنید بررسی کنیم.

در این مطالعه مقطعی 145 بیمار بستری در طی 4 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. روز سوم پس از بستری از زخم سوختگی نمونه بیوپسی نسجی برداشته و پس از کشت و تعیین نوع ارگانیسم، آزمون آنتی بیوگرام با سه آنتی بیوتیک موضعی یادشده انجام شد.

در بررسی نتایج مشخص شد که شایع ترین ارگانیسم های جداشده شامل کلبسیلا، پسودوموناس و استاف آریوس بودند. موثرترین آنتی بیوتیک موضعی از نظر حساسیت میکروبی استات مافنید بود. همچنین مشخص گردید که بیشترین مقاومت میکروبی در برابر نیترات نقره وجود دارد. در پایان مشخص گردید که مقاومت میکروبی ارگانیسم های شایع نسبت به سه آنتی بیوتیک موضعی مذکور از نظر آماری دارای اختلاف معنی داری می باشد (P<0.05). نتیجه‌گیری: نتایج مانند دیگر مطالعات نشان داد که استات مافنید بهترین‌آنتی‌بیوتیک موضعی درجلوگیری‌ازعفونت‌های بعدازسوختگی‌می باشد.