تشخیص ملکولی ژنهای بتالاکتاماز blaTEM و blaCTX در ایزوله های اسینتو باکتر، جدا شده از نمونه های بالینی در بیمارستانهای منتخب تهران

شیوع باکتری های مولد بتالاکتامازهای طیف گسترده (ESBL) در عفونت های بیمارستانی، از اهمیت ویژه برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله های اسینتوباکتر نسبت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام و تحقیق پیرامون وجود ژن های بتالاکتاماز blaCTX و blaTEM در ایزوله های جدا شده در بیمارستان های منتخب تهران صورت گرفت.
در این مطالعه مقطعی 95 ایزوله اسینتوباکتر از نمونه بیماران بیمارستان های منتخب تهران در سال 1387 جمع آوری شد. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی با روش های انتشار از دیسک (disk diffusion) و حداقل غلظت بازدارنده سفتازیدیم به روش Microbroth Dilution بر اساس دستورالعمل Clinical and Laboratory Standards Institute) CLSI) تعیین شد. تولید ESBL با تست فنوتیپی تاییدی (Phenotypic Confirmatory Tests) تعیین گردید. ژن های blaCTX و blaTEM در ایزوله ها با روش Multiplex PCR شناسایی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونT-test استفاده شد.
بیشترین و کمترین مقاومت در بین ایزوله ها به ترتیب نسبت به آنتی بیوتیک های سفکسیم (95 ایزوله، %100) و کلیستین (4 ایزوله، %4.2) مشاهده شد. حداقل غلظت بازدارنده نسبت به سفتازیدیم در 79 (%83.1) ایزوله 64 mg/ml بود و 18 (18.9%) ایزوله مولد ESBL بودند. ژن های blaTEM و blaCTX به ترتیب در 11 (%12.8) و 1 (%1.2) ایزوله یافت شد. حداقل غلظت بازدارنده ایزوله ها در مقابل سفتازیدیم بالا است و حضور ژن blaTEM در آنها بسیار قابل توجه می باشد. با توجه به اینکه در مطالعه حاضر کمتر از یک پنجم ایزوله ها مولد ESBL هستند، لذا علاوه بر بتالاکتامازها، مکانیزم هایی از قبیل پمپ های تراوشی و پورین ها از علل دیگر مقاومت در این باکتری ها می باشد. از آنجاییکه عوامل مقاومت بر روی عناصر ژنتیکی متحرک قرار دارند، شناسایی سریع و ردیابی این سویه ها می تواند نقش مهمی در جلوگیری از گسترش آنها داشته باشد.