جستجوی آنتی ژنیکی ویروس پاراآنفلوآنزا در سگ های شهری مبتلا به بیماری تنفسی در شهرستان اهواز، جنوب غرب ایران

ویروس پاراآنفلوآنزا (CPiV)، به عنوان یکی از شایع ترین ارگانیسم های جدا شده از سگ های دارای علائم تراکئوبرونشیت عفونی (ITB) می باشد. انتشار ویروس، جهانی است. اگرچه ویروس پاراآنفلوآنزا ممکن است موجب عفونت خفیف بالینی شود، بیماری در سگ هایی که به شکل همزمان، آلوده به بوردتلا برونشیسپتیکا هستند نسبت به مواردی که این عوامل به تنهایی حضور داشته باشند، شدیدتر است. مطالعه اخیر جهت تعیین شیوع عفونت ناشی از پاراآنفلوآنزا در سگ های شهری منطقه اهواز، جنوب غرب ایران انجام شده بود. سگ های شهری از بین سگ های ارجاعی (خانگی) به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه اهواز انتخاب شده بودند. نمونه از ترشحات تنفسی به صورت تصادفی و در فاصله خرداد ماه 1387 تا اردیبهشت ماه 1388 از سگ های مبتلا بدست آمدند. سگ های مورد مطالعه به 2 گروه سنی (کمتر و بیشتر از 6 ماه) و بر اساس محیط نگهداری نیز به 2 گروه (باز و بسته) تقسیم بندی شدند. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون مربع کای و آزمون دقیق فیشر مورد آنالیز قرار گرفتند. میزان شیوع عفونت ناشی از ویروس پاراآنفلوآنزا در این سگ ها، 3/5% (4 تا از 76 مورد)، با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی بدست آمد و این نشان می دهد که آنتی ژن آن در اکوسیستم محیط موجود است. عفونت شیوع بیشتری در سگ هایی که دسترسی به محیط باز داشتند (65/17%؛ 3 تا از 17 مورد) در مقایسه با محیط بسته (69/1%؛ یکی از 59 مورد) دارا بود و تفاوت بین 2 گروه از نظر آماری معنی دار بود (033/0= P). شیوع عفونت در سگ های کمتر از 6 ماه (82/6%؛ 3 تا از 44 مورد) در مقایسه با سگ های بالاتر از 6 ماه (12/3%؛ یکی از 32 مورد) بیشتر بود، اما تفاوت از نظر آماری بین 2 گروه معنی دار نبود (436/0= P). میزان عفونت در جنس نر 44/4 درصد (2 تا از 45 مورد) و در جنس ماده 45/6 درصد (2 از 31 مورد) بود. شیوع عفونت در سگ های نژاد مخلوط 06/6 درصد (2 تا از 33 مورد)، در ژرمن شفرد 55/5 درصد (یکی از 18 مورد) و در دوبرمن پینچر 11/11 درصد (یکی از 9 مورد) بود. هیچ گونه تفاوت معنی داری نیز بین جنس و نژادهای مختلف دیده نشد (05/0)