دوزبانگی به عنوان یک پدیده شناختی در روان شناسی زبان

یکی از جلوه های زبانشناسی شناختی بحث دو یا چند زبانگی است که یکی از مسایل فردی و اجتماعی اکثر کشورهای جهان است در کشور ایران به لحاظ تنوع فراوان زبانی و گویشی و عدم تطبیق زبان مادری دانش آموزان با زبان رسمی کشور، نظام آموزشی کشور را بخصوص در سالهای پیش دبستانی و سالهای اول و دوم دبستان با مشکل جدی مواجه ساخته است. لذا شناخت پدیده دو یا چند زبانگی می تواند از ضروریات تحقیق در زبانشناسی باشد. تحقیق حاضر با روش تحلیلی توصیفی به کنکاش پیرامون پرسشهای زیر می پردازد: چگونه دو یا چندزبانگی یک پدیده شناختی محسوب می شود؟ مسائل دو زبانگی در بعد شناختی کدامند و چگونه در زبانشناسی عینیت می یابند؟ نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد، دو یا چندزبانگی یک پدیده چند بعدی است و ابعاد آن می توانند زبانشناختی، جامعه شناختی، زیست شناختی و روانشناختی باشند. دو یا چندزبانگی با هر انگیزه ای، خواه فردی خواه اجتماعی از قبیل انگیزه های ابزاری، پیوند اجتماعی، اعتبار اجتماعی یک فرایند شناختی در مغز است که در کودکان به عنوان یک پدیده ای مثبت ارزیابی می شود و در بزرگسالان در بعضی از جنبه ها متفاوت از کودکان عمل می کند. مسائلی همچون «انتقال» خواه به صورت تداخل زبانی مثبت خواه منفی، فرهنگ واژگان ذهنی، فراگیری واژگان در دو زبانه ها، از مسائل اصلی چندزبانگی در زبانشناسی می باشد.