اکوتوریسم و پایداری

مفهوم اکوتوریسم به عنوان بدیلی برای توریسم انبوه مطرح شده و در حال گسترش است. اکوتوریسم یکی از انواع توریسم طبیعت- مبنا است که بر تعامل با محیط طبیعی تقریبا بکر حفاظت و آموزش تاکید دارد. درک اکولوژیکی پیش شرط اکوتوریسم پایدار است. حفاظت محیط زیست و اکوتوریسم ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و باید بین آن دو رابطه همزیستی به گونه ای برقرار شود که هر دو از یکدیگر در طول زمان منتفع شوند. برای کاهش اثرات تخریبی اکوتوریسم بر محیط زیست باید روش های اقتصادی و مدیریت مالی متحول شوند. اکوتوریسم پایدار نیاز به روش های مدیریتی نوینی دارد که داده ها و ستاده های محیطی را در هر یک از طرحهای اکوتوریسم دقیقا محاسبه کند. با استفاده از روش حسابداری با مبنای سه گانه می توان مزایا و محدودیتهای زیست محیطی اجتماعی و مالی طرحهای اکوتوریستی را مورد ارزیابی قرار داد و سپس درباره اجرای آنها تصمیم گرفت. موسسات اکوتوریستی می توانند بخشی از منابع خود را به حفاظت از محیط زیست طبیعی اختصاص دهند و به این ترتیب در هر سه مبنای محاسبه در وضعیت مثبت قرار گیرند. در این مقاله توصیه شده است که راهبردهای مدیریتی نوین و برنامه هایی با هدفهای قابل سنجش تدوین شود و اعتبار مناسب برای اجرای آن برنامه ها تخصیص یابد. نظام مدیریت مالی اثربخش با مکانیزمهای مناسب حسابداری زمینه لازم را برای تحقق اکوتوریسم پایدار فراهم خواهد کرد.