بررسی تاثیر تئوری های سازمان بر خلاقیت

اساس هر علمی، نظریه ها و اندیشه های آن است. علم مدیریت به عنوان یکی از شاخه های مهم علوم انسانی از سال 1900 به صورت متمرکز و علمی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است و به تعبیری آغاز پیدایش مدیریت نوین از این سال می باشد. از آن سال تاکنون نظریه های فراوانی توسط اندیشمندان مدیریت ارائه شده است که تمامی این نظریه ها را می توان در سه پارادایم عقلایی، طبیعی و سیستمی دسته بندی کرد.
روشن است که رویکردهای سه گانه فوق اختلافات مبنایی با یکدیگر داشته و نتایج کاملا متفاوت و تا حدودی متضاد را به بار خواهند آورد. بنابراین باید تاثیر مؤلفه های این رویکردها بر خلاقیت را بررسی و مطالعه نموده و از نتایج آن بهره برداری کرد تا موجب تقویت بنیه های سازمان و بروز و ظهور سازمانی خلاق و نوآور را فراهم آورد.
به همین خاطر با مطالعه و بررسی ویژگی های گوناگون رویکردهای سه گانه عقلایی، طبیعی و سیستمی به تبیین تاثیر مؤلفه های سه گانه(نوع ارتباطات، تمرکز یا عدم تمرکز، رسمیت یا عدم رسمیت) بر خلاقیت پرداخته شد. این تحقیق از نوع توسعه ای با روش پیمایشی بوده که اطلاعات آن از روش مطالعه کتابخانه ای گرد آوری شده است که نتایج حاصله حاکی از آن است که مؤلفه های ذکر شده از منظر رویکرد عقلایی مانع خلاقیت می شود و رویکرد طبیعی با توجه به این که بیش از رویکرد عقلایی به ویژگی های انسانی توجه نموده است در ترغیب و تشویق کارکنان به عمل خلاقانه موثر تر بوده لکن رویکرد سیستمی با توجه به جمیع جهات مساعدی که در نظرات آن مشاهده می شود موجب بروز و ظهور بیشتر خلاقیت در سازمان می گردد.