کاربرد تصمیم گیری چند معیاره تعاملی در برنامه ریزی زراعی مطالعه موردی: استان فارس

در فعالیت های زراعی وجود اهداف متعدد مساله تخصیص بهینه نهاده ها را دشوار می سازد. برای این منظور استفاده از روش هایی که بتوان چندین هدف را هم زمان به نقطه مطلوب نزدیک کرد، ضروری می باشد. افزون بر آن، عدم توجه به ترجیحات زارعین در فرایند برنامه ریزی زراعی پذیرش برنامه زراعی را از طرف زارعین با مشکل مواجه می سازد. لذا، با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاره تعاملی در برنامه زراعی مزارع استان فارس تلاش شد به این امر توجه گردد. حداکثر کردن بازده ناخالص، حداقل کردن آب آبیاری و ریسک به عنوان اهداف برنامه انتخاب شد. نتایج نشان داد که الگوی کشت روش تعاملی نسبت به توافقی نزدیکی بیشتری به الگوی کشت فعلی زارعین دارد. در الگوی کشت روش تعاملی مقدار ریسک نسبت به الگوی کشت توافقی و فعلی کاهش یافت که نشان دهنده تمایل به کاهش ریسک در زارعین منطقه مورد مطالعه بود. افزون بر آن، نتایج نشان داد که مدل های تعاملی به دلیل مورد توجه قرار دادن ترجیحات زارعین در برنامه ریزی زراعی نسبت به مدل برنامه ریزی توافقی دارای نتایج بهتری می باشند. با توجه به یافته ها می توان گفت امکان بهبود ارزش سه هدف حداکثر کردن بازده ناخالص، حداقل کردن ریسک و حداقل کردن آب آبیاری نسبت به الگوی کشت موجود به طور هم زمان وجود دارد.