بررسی تاثیر اضطراب مرگ و سن بر رفتار های ارتقاء بخش سلامتی

هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر اضطراب مرگ و سن بر فراوانی رفتار های ارتقاء بخش سلامتی بود.
برای انجام این پژوهش روش نمونه گیری تصادفی برای انتخاب 200 آزمودنی از میان جوانان (20 تا 35 سال) و سال خوردگان(60 سال یا بالاتر) به کار گرفته شد. پرسش نامه های اجرا شده شامل نیم رخ سبک زندگی ارتقاء بخش سلامتی و اضطراب مرگ بودند. پژوهش گران به منظور آزمون فرضیه هایشان از یک طرح بین گروهی 2 (جوانان در مقایسه با سالخوردگان) 2 (اضطراب مرگ بالا در مقایسه با فقدان اضطراب مرگ) تجزیه و تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی استفاده کردند.
اگرچه نتایج اثر معنی داری را برای سن نشان ندادند ولی اثر اضطراب مرگ معنی دار بود. اثر تعاملی اضطراب مرگ و سن نیز معنی دار بود. نتایج حاکی از آن بود که جوانان دارای اضطراب مرگ بالا در مقایسه با سالخوردگان دارای اضطراب مرگ بالا رفتار های ارتقاء بخش سلامتی بیشتری نشان می دهند.
نتایج این پژوهش حاکی از آن است که اضطراب مرگ عاملی تعیین کننده در فراوانی رفتار های ارتقاء بخش سلامتی در میان جوانان و سال خوردگان می باشد و افرادی که اضطراب مرگ بالایی دارند در مقایسه با افرادی که فاقد اضطراب مرگ می باشند بیشتر درگیر رفتار های ارتقاء بخش سلامتی می شوند.