اثر فرم رویشی و مقدار پوشش گیاهی بر تولید رواناب و رسوب اراضی مرتعی منطقه سوادکوه مازندران

فرسایش خاک از مهم ترین معضلات زیست محیطی، کشاورزی و تولید غذا در جهان است، که تاثیرات مخربی بر تمام اکوسیستم های طبیعی و تحت مدیریت انسان دارد. این اثرات در ارتباط با مدیریت و کاربری اراضی است. تخریب پوشش گیاهی می تواند باعث تشدید فرسایش شود. این پژوهش برای شناخت بهتر نقش پوشش گیاهی در کنترل فرسایش خاک و تولید رواناب و رسوب در اراضی مرتعی منطقه سوادکوه مازندران انجام شد. بدین منظور سه فرم رویشی گندمیان، پهن برگان و بوته ای ها در منطقه شناسایی شد. در مرحله بعد در هریک از فرم های رویشی به تعیین سایت هایی به مساحت 10×10 متر و با شرایط طبیعی و توپوگرافی یکسان اقدام شد. در مجموع 10 سایت 100 متر مربعی برای فرم گندمیان و 7 سایت 100 متر مربعی برای فرم های پهن برگ و بوته ای انتخاب شد. در هر یک از سایت ها 6 میکروپلات 30×30 سانتی متر به صورت تصادفی مستقر شد. با برداشت پوشش تاجی از سطح میکروپلات ها، سه تکرار پوشش صفر، 50 و 100 درصد ایجاد شد. در هر یک از این سایت ها حجم رواناب، غلظت رسوب، بار رسوب، آستانه شروع و ضریب هرزآب با استفاده از شبیه ساز مصنوعی باران اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین مقدار رواناب به ترتیب در فرم رویشی پهن برگ و گندمیان و در پوشش صفر و 100 درصد مشاهده شد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد میانگین غلظت رسوب در فرم بوته ای به طور معنی دار بیشتر از گندمیان و در پوشش 100 درصد به طور معنی دار کمتر از صفر و 50 درصد است.