نقش عاطفه مثبت در رابطه میان عاطفه منفی با درد و استرس در زنان شاغل

در زمینه رابطه عاطفه مثبت با عاطفه منفی گزارشات متضادی وجود دارد که برخی به دو سر یک طیف بودن آن و دیگران به مستقل بودن این دو سازه اشاره کرده اند. همچنین پژوهش ها موید این مطلب می باشد که عاطفه منفی با درد رابطه مستقیم دارد. در این تحقیق تلاش بر آن است تا بر اساس چارچوب های نظری موجود به تعیین نقش عاطفه مثبت در رابطه میان عاطفه منفی با درد و استرس در زنان دارای دردهای مزمن و بررسی کاربرد احتمالی آن به عنوان منبعی روانشناختی در مقابله با درد و استرس بپردازد.

نمونه ای متشکل از 104 زن در صنعت قالی بافی و نساجی که از درد استئوآرتریت و فیبرومیالژی رنج می بردند، در این پژوهش شرکت کردند و سنجش های اولیه در رابطه با متغیرهای جمعیت شناختی و ویژگی های شخصیتی را تکمیل نمودند. سپس در طول 10 تا 12 هفته مورد مصاحبه قرار گرفته و در برابر سنجش های هفتگی درد، استرس بین فردی و ارزیابی عاطفه مثبت و منفی قرار گرفتند. پس از انجام پژوهش که به صورت مقطعی انجام پذیرفت داده ها از طریق مدل چند سطحی سلسله مراتبی تحلیل شدند.

یافته های پژوهش نشان داد که افزایش هفتگی درد و استرس، افزایش عاطفه منفی را پیش بینی می کند. هم بالاتر بودن عاطفه مثبت هفتگی و هم میانگین بالاتر عاطفه مثبت، چه بصورت مستقیم و چه بصورت غیر مستقیم در تعامل با درد و استرس، منجر به درجات کمتر عاطفه منفی شده بود. در نهایت، افزایش در عاطفه منفی هفتگی و میانگین بالاتر عاطفه منفی با میزان بیشتر درد در هفته های آتی در ارتباط بودند. در مقابل بالاتر بودن میزان کلی عاطفه مثبت، پیش بینی کننده درد کمتر در هفته های آتی بود.

پژوهش حاضر با تاکید بر این مطلب که در هنگام مواجهه با درد عاطفه مثبت و منفی از هم مستقل نمی باشند، به بیان نقش موثر عاطفه مثبت در کاهش عاطفه منفی ناشی از درد می پردازد که می تواند در تحمل درد و کاهش تنش ناشی از آن به بیماران کمک نماید.