مقایسه هدر رفت ربایشی در تاج پوشش درختان همیشه سبز و خزان کننده مورد استفاده در پروژه های جنگل کاری

این پژوهش در جنگل دست کاشت محوطه دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی شیروان انجام گرفت. این منطقه در ارتفاع 1050 متری از سطح دریا واقع شده، متوسط بارندگی و دمای سالانه آن به ترتیب 250 میلی متر و 2/13 درجه سانتی گراد می باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین میزان هدررفت ربایشی، میان گذر و ساق آب بود که در گونه های گیاهی کاج (pinus nigra)، سرو (Cupressus sempervirens)، اقاقیا (Robinia pseudacacia) و چنار (platanus orientalis) در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد مقدار هدر رفت ربایشی، میان گذر و ساقآب در گونه کاج به ترتیب 77/34، 73/63 و 5/1 درصد و در گونه سرو 97/44، 4/53 و 63/1 درصد بوده است. همچنین مقدار هدر رفت ربایشی، میان گذر و ساقآب به ترتیب در گونه چنار 78/9، 42/89 و 8/0 درصد و در گونه اقاقیا 5/5، 97/93 و 53/0 درصد می باشد. هدر رفت ربایشی در گونه های کاج و سرو در سطح 5 درصد خطای آزمایش معنی دار شده در حالی که گونه های چنار و اقاقیا اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد نشان ندادند. همچنین مقدار هدررفت ربایشی گونه های کاج و سرو در مقایسه با گونه های چنار و اقاقیا در سطح 1 درصد خطای آزمایش اختلاف نشان دادند. نتایج این پژوهش نشان داد که سرو بیشترین میزان هدر رفت ربایشی را نسبت به سایر گونه ها دارد.