روش های تجاری سازی در آموزش عالی و چالش های آن

دانشگاه ها جهت افزایش سهم منابع درآمد اختصاصی خود در جستجوی روش های متفاوتی هستند که از آن جمله تجاری سازی تحقیقات است. یکی از نشانه های این تغییر رویکرد، تاسیس و رشد دفاتر انتقال فناوری در دانشگاه ها می باشد. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه اعضای هیئت علمی و دست اندرکاران دفاتر ارتباط با صنعت نسبت به روش های تجاری سازی و موانع احتمالی آن صورت گرفت تا بتواند به برنامه ریزان در توسعه مطلوب آن کمک نماید.
در این تحقیق پیمایشی جهت کسب دیدگاه فعالان حوزه انتقال فناوری از روش مصاحبه استفاده شد. انتخاب افراد بر مبنای روش نمونه گیری طبقه ای نسبی صورت گرفت و در طراحی و تنظیم سئوالات از نظرات متخصصان با تجربه حوزه تجاری سازی استفاده شد.
نتایج نشان داد که دست اندرکاران ارتباط با صنعت نقش این دفاتر را در فرایند تجاری سازی نسبت به اساتید اساسی تر ارزیابی کرده اند و 78 درصد جمعیت مصاحبه شوندگان موفقیت تجاری سازی را منوط به تعامل پویا و مؤثر این دفاتر با سایر واحدهای ذی ربط در دانشگاه می دانند. اولویت روش های تجاری سازی تحقیقات از دیدگاه پاسخ گویان به ترتیب شامل: قراردادهای تحقیقاتی مشترک (41 درصد)، تشکیل شرکت های تجاری (27 درصد)، ثبت اختراعات (22 درصد) و ارائه خدمات مشاوره ای (10 درصد) بوده اند. دو چالش کم توجهی به فرهنگ کارآفرینی و نیز وجود تضاد بین تجاری سازی با وظایف سنتی دانشگاه در زمینه آموزش و تحقیقات بنیادی از سوی هر دو گروه به طور نسبتا یکسان بیان شده اند.