مقایسه سطح سرمی فریتین در سه گروه بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت

لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک بیماری التهابی مزمن و عود کننده است که با درگیری اعضاء متعدد همراه است.
مطالعه به منظور مقایسه سطح سرمی فریتین در سه گروه بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت انجام شد.
در این مطالعه مقطعی در سال 1386 بر روی 60 بیمار مبتلا به لوپوس در دو گروه با فعالیت کم و زیاد بیماری، 20 بیمار مبتلا به استئوآرتریت (OA) و 20 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید (RA) انجام شد. پس از کسب رضایت آگاهانه، از بیماران نمونه خون و ادرار جهت بررسی فعالیت بیماری لوپوس و تعیین آهن، فریتین و شاخص اشباع آهن (TIBC) تهیه شد. افراد مبتلا به کم خونی فقر آهن از مطالعه حذف شدند. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس، همبستگی و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند.
بیماران گروه های مورد بررسی از نظر جنس مشابه بودند؛ ولی از نظر سن و متوسط زمان ابتلا به بیماری تفاوت معنی داری داشتند (001/0p <). سطح فریتین سرم در 7/61% بیماران مبتلا به لوپوس، 15% بیماران مبتلا به RA و 5% بیماران مبتلا به OA بیش از حد طبیعی بود (001/0p <). اختلاف افزایش ESR بین گروه ها معنی دار بود (001/0p <). در بیماران مبتلا به لوپوس بین افزایش فریتین سرم با کاهش کمپلمان های سرم و افزایش تیتر آنتی بادی Anti dsDNA ارتباط معنی داری وجود نداشت. مثبت شدن CRP تنها در بیماران لوپوسی دچار سروزیت (019/0 p =) و افزایش فریتین سرم تنها در بیماران لوپوسی دچار درگیری عصبی معنی دار بود (04/0p =).
سطح سرمی فریتین در بیماران مبتلا به لوپوس به طور معنی داری بالاتر از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت بود. بین میزان فریتین سرم و فعالیت بیماری لوپوس اختلاف معنی داری به دست نیامد.