بررسی شیوع ناباروری در شهر سنندج در سال 1381

نازایی عبارت است از عدم باروری بعد از یکسال مقاربت بدون استفاده از وسایل جلوگیری از بارداری که یک معضل بزرگ اجتماعی و خانوادگی است و 10 تا 15 درصد زوجها درگیر آن می باشند.
جامعه آماری شامل کلیه زنان شوهر دار 49-15 ساله شهر سنندج در سال 1381 بود. حجم نمونه شامل 902 نفر که بصورت نمونه گیری خوشه ایاز مناطق مختلف شهر سنندج انتخاب و با مراجعه به درب خانه نسبت به مصاحبه با آنها اقدام شد. نوع مطالعه توصیفی تحلیلی (Cross sectional) بود. داده های گردآوری شده وارد نرم افزار آماری SPSS win شده و با استفاده از این نرم افزار نتایج بصورت نسبت و درصد و جداول توزیع فراوانی استخراج گردید.
نتایج مطالعه نشان داد 166 مورد از افراد مورد مطالعه نازا بودند بدین ترتیب شیوع نازایی 4/18 درصد بود. از این تعداد 130 مورد یعنی 3/78 درصد نازایی اولیه و 36 مورد یعنی 7/21 درصد دچار نازایی ثانویه بودند. سایر نتایج مطالعه نشان داد شیوع سقط خودبخودی در جمعیت مورد مطالعه 7/4 درصد یعنی 42 مورد بود. همچنین شیوع مرده زایی در افراد مورد مطالعه 6/1 درصد یعنی 14 مورد بود. دیگر نتایج بدست آمده از این مطالعه مشخص نمود که تنها 51 نفر از افراد نازا یعنی 7/30 درصد جهت درمان نازایی به مراکز درمانی و تشخیصی مراجعه نموده بودند و بقیه اقدامی جهت درمان نازایی انجام نداده بودند.
نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع نازایی در شهر سنندج از بسیاری از مناطق دنیا و همچنین نتایج مطالعات داخل کشور بیشتر می باشد. با توجه به وضعیت جغرافیایی و اقتصادی اجتماعی منطقه و بافت فرهنگی مردم آن و اهمیت داشتن فرزند در میان مردم لازم است موضوع نازایی بعنوان یک معضل جدی بهداشتی و اجتماعی مورد توجه قرار گیرد و برنامه ریزی های لازم جهت کمک به تشخیص و درمان آن بعمل آید.