بررسی سلامت روانی افراد بالای 15 سال شهری استان کردستان و عوامل مرتبط با آن

تعریف سلامت روانی به مفهوم بهداشتی آن و تغییر نگرش به برداشتی جامع از سلامت روانی به جای نگرش سنتی (سلامت روانی را معادل نبودن بیماری روانی دانستن) از موضوعات مورد توجه محافل روانپزشکی در دهه های اخیر بوده است و جهت گیری پژوهشهای مربوط به اپیدمیولوژی بیماری های روانی در سالهای اخیر بیشتر بر مبنای این تعریف جدید می باشد. این پژوهش با هدف تعیین سلامت روانی افراد بالای 15 سال شهری استان کردستان و عوامل مرتبط باآن در سال 1378 انجام شد.
تعداد نمونه پژوهش حاضر 2855 نفر (1118 مذکر و 1737 مؤنث) بود که با روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته همراه با پرسشنامه GHQ 28 بوده است، نوع مطالعه Cross-Sectional بوده و اطلاعات جمع آوری شده از طریق نرم افزار آماری SPSS win و با استفاده از میزان، درصد و آزمون 2 محاسبه و تجزیه و تحلیل شده است.
نتایج این پژوهش نشان داد که 7/35 درصد از افراد مورد مطالعه فاقد سلامت روانی بوده‎اند و بین نوع شغل و سلامت روانی افراد، و همچنین بعد خانواده و سلامت روانی افراد (000/0P=) رابطه معنی‎داری وجود داشته است اما بین جنس و سطح تحصیلات با سلامت روانی رابطه معنی داری بدست نیامد. نتیجه گیری: نتایج کلی این مطالعه تفاوت قابل ملاحظه‎ای با سایر مطالعات در مناطق دیگر ایران ندارند ولی تفاوت مهم، شیوع نسبی بیشتر مشکلات روانی در سنین زیر 30 سال است که احتمالا با موضوع بالا بودن نرخ بیکاری در استان کردستان و فقدان امکانات ورزشی و تفریحی متناسب با این سن مرتبط باشد.