دانش، نگرش و مهارت کشاورزان چغندرکار استان خراسان رضوی در زمینه شیوه های مدیریت پایدار خاک زراعی

پژوهش حاضر با هدف سنجش دانش، نگرش و مهارت کشاورزان چغندرکار در زمینه شیوه های مدیریت پایدار خاک زراعی و شناسایی مهم ترین عوامل متمایزکننده بر رفتار آنان انجام شده است. این تحقیق از نوع توصیفی و علی- مقایسه ای می باشد که با استفاده از روش پیمایش انجام گرفته است. جامعه آماری مورد نظر پژوهش شامل کلیه کشاورزان چغندرکار در استان خراسان رضوی می باشند (33000N=) که از این میان، تعداد 380 چغندرکار از طریق روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در نهایت، 5/98% پرسش نامه ها برای تجزیه و تحلیل مناسب تشخیص داده شدند (375=n). روایی ظاهری و محتوایی پرسش نامه با کسب نظرات متخصصان و اساتید زراعت، خاک شناسی و ترویج کشاورزی و کارشناسان چغندرقند سازمان های جهاد کشاورزی و نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی پس از چند مرحله اصلاح و بازنگری به دست آمد. پایایی ابزار پژوهش نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق 30 پرسش نامه مورد تایید قرار گرفت و ضرایب اطمینان آلفای کرونباخ (α) برای بخش حیطه های رفتاری با استفاده از نرم افزار SPSS بین 71/0 تا 87/0 محاسبه شد. نتایج حاصل از نمودار ون در ارتباط با حیطه های سه گانه رفتار افراد مورد مطالعه نشان داد که صرفا حدود 2/11% (42 نفر) از کل افراد مورد مطالعه در طبقه رفتاری «کشاورزان صلاحیت دار» قرار گرفتند. نتایج تحلیل تفکیکی مرحله ای به شیوه لامبدای ویلکز نیز نشان داد متغیرهای میزان تحصیلات، منابع اطلاعاتی، سطح به کارگیری تکنولوژی های خاک زراعی، کیفیت خاک زراعی، تماس های ترویجی، سطح اراضی فاریاب، سن کشاورز و منزلت اجتماعی به عنوان مهم ترین عوامل متمایز کننده طبقات رفتاری کشاورزان در مجموع توانسته اند 9/66% از کل پاسخگویان را بر مبنای توابع تشخیصی به درستی طبقه بندی کنند.