عوامل جمعیت شناختی و خطرساز نارسایی مزمن کلیه در بیماران دیالیزی بیمارستان ولی عصر (عج) بیرجند

با وجود پیشرفت های فناوری و بهبود مراقبت هایی که از بیماران دیالیزی صورت می گیرد، مرگ و میر این بیماران همچنان بالاست. برخی از عوامل مرتبط عبارتند از: بیماری های قلبی – عروقی، دیابت، بدخیمی ها و...؛ در حالی که بسیاری از علل نارسایی کلیه قابل پیشگیری می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل فردی و علل مرحله پایانی بیماری کلیوی در بیماران تحت همودیالیز بیمارستان ولی عصر (عج) بیرجند انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی – مقطعی که در سال 1385 انجام شد، 50 نفر از بیماران دیالیزی مزمن در بیمارستان ولی عصر (عج) بیرجند به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که اعتماد و اعتبار علمی آن به وسیله روایی محتوا توسط تعدادی هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند تایید گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و با آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بیشتر بیماران مذکر (68%) و متاهل (64%) بودند؛ میانگین سنی افراد 7/16 ± 07/47 سال بود و 32% در رده سنی 57- 66 سال بودند. 88% بیماران به مدت چهار ساعت در هر جلسه و 62% سه نوبت در هفته تحت همودیالیز قرار می گرفتند. میانگین شاخص توده بدنی (BMI) بیماران 85/8 ± 04/21 و بیشترین فراوانی طول مدت همودیالیز مربوط به گروه 5- 14 ماه (38%) بود. میانگین وزن بیماران قبل از دیالیز 35/12 ± 2/58 و پس از دیالیز 22/12 ± 2/56 کیلو گرم بود. بیشترین تعداد بیماران (32%) قبل از دیالیز شدن کشاورز و ساکن روستا (40%) بودند و 48% بی سواد بودند یا سواد آن ها در حد خواندن و نوشتن بود. در اغلب بیماران (36%) عامل زمینه ساز نارسایی کلیه، فشار خون بالا بود. با توجه به این عوامل جمعیت شناختی بیانگر سطح سواد و آگاهی پایین و شروع بیماری در سنین پایین را نشان می دهند، لازم است با تاکید بر اصول پیشگیری و تدوین برنامه های منظم معاینه و تشکیل پرونده برای مراجعه کنندگان، افراد در معرض خطر اختلال کلیوی به موقع تشخیص داده شوند. توصیه می شود سطح آگاهی افراد جامعه نسبت به چگونگی بروز و عواقب بیماری های کلیوی توسعه یافته و جهت اصلاح شیوه زندگی و عادات غذایی برنامه ریزی صورت گیرد.