بررسی رضایت شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی

رضایت شغلی شاخص مهمی در بروز فرسودگی شغلی و یکی از عوامل مهم موثر بر کیفیت زندگی پرستاری به شمار می آید و نارضایتی شغلی عامل اساسی در ترک شغل می باشد. پژوهش حاضر به منظور تعیین میزان رضایت شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و عوامل موثر بر آن انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی از نوع مقطعی، 140 نفر از پرستاران شاغل از طریق نمونه گیری سیستماتیک انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه شاخص رضایت شغلی (IWS) و نیز پرسشنامه اطلاعات فردی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار (11/5) spss و آزمون های آماری آنالیز واریانس درون گروهی، chi-square و t در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بیشترین میزان رضایت در حیطه مربوط به شان حرفه ای و کمترین میزان رضایت در رابطه با خرده مقیاس میزان درآمد و مقتضیات شغلی و مهمترین عامل موثر بر رضایت شغلی از دیدگاه افراد مورد مطالعه، شان حرفه ای و بعد تعامل بود. به طور کلی 88/1% افراد مورد مطالعه نسبتا ناراضی بودند و ارتباطی میان مشخصات فردی و میزان رضایت کلی مشاهده نشد. یافته ها پژوهش نشان دهنده آن است که گر چه رضایت مطلوب پرستاران در رابطه با ابعاد شان حرفه ای و تعامل، سبب باقی ماندن آن ها در شغلشان خواهد شد، اما این مساله از لزوم توجه مدیران به مباحث مربوط به میزان درآمد و مزایا و مقتضیات شغلی پرستاران نمی کاهد.