مقایسه اثربخشی طب سوزنی با پیروکسیکام خوراکی در کاهش شدت درد و بهبود عملکرد فعالیتی بیماران دچار کمردرد مزمن مکانیکی

کمردرد بیماری شایعی است به طوری که شیوع آن به بیش از 84 درصد میرسد. سردسته علل ایجاد کننده کمردرد، کمردرد مزمن مکانیکی است که در اثر عملکرد فعالیتی بد، وضعیتهای بدنی نامناسب، فشارهای روانی و... به وجود میآید. درمان این بیماران اغلب در راستای کاهش درد، حفظ تحرک و به حداقل رساندن ناتوانی بیمار انجام میپذیرد. این تحقیق اثرات طب سوزنی و پیروکسیکام خوراکی را در کاهش درد و بهبود عملکرد فعالیتهای روزانه این بیماران مقایسه میکند.
در این کارآزمایی بالینی 52 بیمار دچار کمردرد مزمن مکانیکی انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده به دو گروه A و B تقسیم بندی شدند. گروه A تحت درمان طب سوزنی (2 جلسه در هفته) و گروه B تحت درمان باپیروکسیکام (30 میلی گرم روزانه) به مدت 2 هفته متوالی قرار گرفتند. بیماران از نظر شدت درد (براساس VAS و فعالیت عملکرد روازنه) قبل از شروع درمان، بلافاصله پس از درمان و 4 هفته پس ازپایان درمان مورد بررسی قرار گرفتند براساس آنالیز داده ها میانگین VAS قبل از شروع درمان، بلافاصله پس از درمان و 4 هفته پس ازپایان درمان بهترتیب در گروه A به صورت 7/39±0/3، 42/88±0/96 و 3/02±0/52 و در گروه B به صورت 7/12±0/61، 4/55±0/93 و 3/91±0/28 بود (P<0/005).
طب سوزنی در کاهش شدت درد و بهبود عملکرد روزانه بیماران، مؤثرتر از پیروکسیکام خوراکی بود. به نظر میرسد که اگر درمان با طب سوزنی به مدت طولانی تری ادامه پیدا کند اثر بیشتری نیز در کاهش درد داشته باشد.