مطالعه کاریولوژیک میگوی موزی خلیج فارس Penaeus (Fenneropenaeus) merguiensis

به دلیل محدودیت تکنیک های کاریولوژی و همچنین وجود تعداد زیاد کروموزوم های دارای اندازه نسبتا کوچک در میگوهای خانواده Penaeidae، مطالعه تعداد، ساختار و فرمول کروموزومی آن ها کار دشواری است. مطالعه سیتوژنتیکی حاضر با هدف بررسی کروموزوم های میگوی موزی خلیج فارس Penaeus (Fenneropenaeus) merguiensis با استفاده از گسترشهای سلولی تهیه شده از مراحل مختلف زندگی میگو شامل جنین، نائوپلیوس، زوآ، مایسیس، پست لارو و همچنین بافت های آبشش، هپاتوپانکراس، بیضه و تخمدان میگوهای مولد نر و ماده انجام شده است. بدین منظور از روش های له کردن بافت و چکاندن سوسپانسیون سلولی به دو روش گرم و سرد، گسترش سلولی تهیه شد. در این مطالعه تاثیرمقادیر مختلف کلشی سین بر بدست آمدن وکیفیت کروموزوم ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه بهترین بافت جهت تهیه گسترش کروموزومی بافت بیضه بود. بافت بیضه حاوی سلول های میتوزی و میوزی بود بطوری که کروموزوم های دیپلویید و هاپلویید شمارش گردیدند. شمارش کروموزومی سلول های بافت بیضه نشان داد که تعداد نمایی کروموزوم سلول های دیپلویید در این گونه 88= n2 است که این موضوع به وسیله تعداد نمایی سلول های هاپلویید در بیضه44= n تایید شد. بر اساس کاریوتایپ کروموزوم های متافازی، 21 جفت کروموزوم متاسنتریک TM ساب متاسنتریک و 23 جفت کروموزوم اکروسنتریکTM تلوسنتریک تشخیص داده شد که بیانگر تعداد بازوهای کروموزومی130 NF= برای این گونه می باشند.