مشارکت پرستاران در فرآیند تصمیم گیری بالینی

تصمیم گیری بالینی جزیی اساسی از عملکرد حرفه ای پرستاران بوده و تصمیم گیری بالینی صحیح تاثیرات بسزایی در روند درمان، حصول به پیامد بالینی مورد انتظار و افزایش رضایت مندی بیماران دارد. به علاوه، فرایند تصمیم گیری بالینی بررسی نیازهای بیمار را تحت تاثیر قرار داده و به انتخاب بهترین راه حل کمک می نماید. با وجود اهمیت تصمیم‎گیری در حرفه پرستاری، هنوز این موضوع جایگاه مناسب خود را در این حرفه کسب نکرده و فرآیند تصمیم‎گیری بالینی پرستاری نامشخص است. لذا این مطالعه با هدف تعیین نحوه مشارکت پرستاران در فرآیند تصمیم گیری بالینی صورت گرفت.
این مطالعه توصیفی به صورت مقطعی و با روش نمونه-گیری طبقه ای بر روی 285 پرستار شاغل در بخش های مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. ابزار گردآوری پرسشنامه PDAQ بود. مجموع امتیاز هر حیطه 0 تا 60 در سه زیر گروه0 تا 20 به عنوان «ضعیف»، 21 تا40 به عنوان«متوسط» و 41 تا 60 به عنوان «خوب»، سطح بندی شد. اطلاعات جمع آوری شده در نرم افزار آماری SPSS/Ver15 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که تصمیم گیری بالینی پرستاران، در هر سه مرحله از فرآیند تصمیم گیری، شامل شناسایی مشکل (0/15±3/30)، ارایه راه حل (6/14±2/29) و اجرای راه حل (1/14±1/27)، در وضعیت «متوسط» قرار داشت در مرحله شناسایی مشکل امتیاز بیشتری کسب شده و پس از آن در مرحله ارایه راه حل و در نهایت، در مرحله اجرای راه حل کمترین امتیاز کسب شده بود.
باتوجه به نتایج، ضرورت برقراری زمینه کافی جهت کسب توانایی مهارت های تصمیم گیری بالینی احساس می گردد. لذا در این راستا، شناسایی موانع موجود و فراهم سازی شرایط تسهیل استقلال عمل و بستر لازم جهت توانمندسازی مهارت های تصمیم گیری توسط سیستم آموزشی و سازمان های حرفه ای پیشنهاد می گردد.