آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به گلوکوم از ماهیت بیماری خود و ارتباط آن با مشخصات فردی اجتماعی

گلوکوم یکی از شایع ترین علل نابینایی غیر قابل برگشت در سراسر جهان و یکی از سه علت آسیب بینایی در کشورهای توسعه یافته می باشد. پژوهش های معتبر انجام یافته در دنیا تایید کرده است که آگاهی بیمار از ماهیت بیماری و مشارکت وی در برنامه مراقبتی تاثیر بسزایی در پیشگیری از نابینایی در بیماری گلوکوم دارد و پرستاران بخش چشم جایگاه ویژه ای در ارتقاء سطح آگاهی و تغییر رفتارهای بهداشتی بیماران دارند.
این پژوهش مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که با هدف بررسی آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به گلوکوم پیرامون بیماری خود و ارتباط آن با مشخصات فردی اجتماعی طراحی و در مرکز چشم پزشکی نیکوکاری تبریز انجام شده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه و روش جمع آوری آنها مصاحبه چهره به چهره بوده، به این منظور تعداد 100 نفر از بیماران مراجعه کننده به کلینیک گلوکوم به روش نمونه گیری غیر احتمالی انتخاب شدند. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSSو آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.
یافته های این پژوهش نشان داد که در حیطه آگاهی، 19 درصد از افراد مورد پژوهش ازآگاهی خوب، 69 درصد از آگاهی متوسط و 12 درصد از آگاهی ضعیف برخوردار بودند. همچنین عملکرد اکثریت افراد در حد مطلوب بود. آزمون آماری t نشان داد که میانگین نمره آگاهی افراد متاهل و مجرد به طور معنی دار با یکدیگر متفاوت است (028/0=P) با انجام آزمونANOVA یکطرفه بر روی داده ها مشخص شد که افراد با سطح تحصیلات بالاتر آگاهی و عملکرد بهتری دارند (001/0=P).
نتیجه این پژوهش نیاز به توسعه برنامه های آموزشی موثر و ابتکاری را در جهت افزایش آگاهی و بهبود عملکرد بیماران مبتلا به گلوکوم را نمایان می سازد.