بررسی تاثیر استفاده کوتاه مدت اسپلینت Volar-Dorsal Wrist/Hand Immobilization بر روی دامنه حرکتی، اسپاستیسیته و عملکرد اندام فوقانی مبتلا در بیماران سکته مغزی

سکته مغزی ایجاد می شود اسپاستی سیته یا بالا رفتن تون عضلانی، کاهش دامنه حرکتی و کاهش عملکرد اندام فوقانی می باشد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر اسپلینت Volar-Dorsal Wrist/Hand Immobilizationبر روی عملکرد اندام فوقانی، دامنه حرکتی مفاصل آرنج، مچ دست و متاکارپوفالانژیال واسپاستی سیته آرنج و مچ دست در بیماران مبتلا به سکته مغزی بود.
این تحقیق به روش مداخله ای و به صورت پیش آزمون- پس آزمون (Design test Post - Pretest) انجام شد. یک گروه متشکل از 14 بیمار مبتلا به سکته مغزی با روش غیر احتمالی ساده وارد این مطالعه شدند و بر اساس معیارهای ورود و خروج از مطالعه، انتخاب و پس از ارزیابی اولیه اسپلینت به آنها داده شد و بعد از گذشت یک ماه 11 نفر از آنان دوباره مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی اسپاستی سیته از MAS، دامنه ی حرکتی از گونیامتری و عملکرد اندام فوقانی از فوگل مایر استفاده شد. بیماران اسپلینت را دو ساعت در روز و تمام شب (6 تا8 ساعت) به مدت 1 ماه پوشیدند.
تفاوت عملکرد اندام فوقانی قبل وبعد از استفاده از اسپلینت با 04/0= Pمعنی دار بود. تفاوت دامنه حرکتی مفاصل آرنج و دست و اسپاستی سیته آرنج و مچ دست قبل و بعد از استفاده از اسپلینت با معنی دار نبود (05/0> P).
نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از اسپلینت Volar-Dorsal Wrist/Hand Immobilization می تواند عملکرد اندام فوقانی مبتلا در بیماران سکته مغزی را بهبود بخشد. اگر چه تغییراتی در اسپاستی سیته و دامنه حرکتی در استفاده کوتاه مدت از اسپلینت یعنی به مدت 1 ماه دیده شد اما این تغییرات معنی داری نبود که نیازمند مطالعات بیشتری می باشد.