تاثیر ماتریکس استخوان دمینرالیزه گاو بر ترمیم نقایص استخوان پاریتال خرگوش

مطالعه حاضر جهت ارزیابی تاثیر ماتریکس استخوان دمینرالیزه گاو)زنوگرافت؛ (Demineralized Bone Matrix (DBM) در فرآیند ترمیم نقایص استخوان و مقایسه آن با پودر استخوان دمینرالیزه انسان (DBM انسان: آلوگرفت) که به صورت بالینی مورد استفاده قرار می گیرد، طراحی شده است.
مطالعه بر روی 7 عدد خرگوش نر سفید نژاد نیوزلندی انجام گرفت. در ناحیه درز میانی استخوان پاریتال هر خرگوش، سه نقص استخوانی بای کورتیکال به قطر 8 میلی متر با فرز ترفاین شماره 8 ایجاد شد. نقایص با مواد پیوندی به صورت تصادفی، پر شدند. یکی از نقایص در همه خرگوش ها بدون ماده پیوندی رها شد (به عنوان نقص کنترل). 3 ماه بعد ارزیابی هیستوپاتولوژیک در مورد میزان استخوان سازی انجام گرفت. داده ها با استفاده از تست Friedman مقایسه شدند و هنگامی که P-value کمتر از 05/0 بود، تستWilcoxon (Boneferroni adjusted) برای مقایسه دو به دوی گروه ها به کار گرفته شد.
آنالیز آماری نشان داد که اختلاف بین نمونه های گروه محتوی DBM گاو با گروه کنترل (03/0P=) و DBM انسان با گروه کنترل (02/0P=) از جهت آماری معنی دار بود، اما اختلاف بین گروه های DBM گاو و DBM انسان معنی دار نبود (87/0P=).
نتایج این مطالعه ترمیم رضایت بخشی را در نقایص استخوان پاریتال خرگوش که با DBM گاو پر شده بودند، نشان داد. میزان بهبودی در این نقایص با بهبودی نقایص استخوانی پرشده با DBM انسان که به صورت بالینی مورد استفاده قرار می گیرد، قابل مقایسه بود.