بررسی میکروسکوپ الکترونی اثر پرایمر بر نفوذ سیلنت در مینای آلوده به بزاق

آلودگی رطوبتی و یا بزاقی مینای اچ شده حین کاربرد سیلنت، بیشترین علت شکست درمان ذکر شده است. تعدادی از مطالعات نشان داده اند که عوامل باندینگ هیدروفیل قادرند بعد از آلودگی بزاق به مینا اچ شده باند شوند. در این مطالعه اثر پرایمر بر نفوذ سیلنت در سطح مینا اچ شده با آلودگی و یا بزاق مورد بررسی قرار گرفت.
40 دندان انسیزور دائمی کشیده شده و سالم انتخاب شدند و سطح مینایی دندان ها با یک ژل اسید فسفریک به مدت 20 ثانیه اچ شده و به مدت 30 ثانیه با جریان آب شسته و تا رسیدن به سطح گچی خشک شدند. در این مرحله دندان ها به صورت تصادفی به 4 گروه درمانی 10تایی تقسیم شدند:1- سیلنت نوری Deguseal از کارخانه Degussa برروی سطح مینا اچ شده به عنوان گروه کنترل قرار گرفت.
2- سطح اچ شده با یک لایه بزاق و سپس پرایمر و سیلنت نوری پوشانده شد و پس از 10 ثانیه پرایمر، Scotchbond Multe-Purpose از کارخانه 3M برروی سطح قرار گرفت و با پوار هوا پخش شد، سپس سیلنت نوری بکار رفت.
3- سطح اچ شده با برس مویی آغشته به آب مرطوب گشته و سپس پرایمر پوشانده شد و سیلنت نوری بکار رفت.
4- سیلنت روی مینای اچ شده و آلوده به بزاق و رطوبت بکار رفت. سپس کلیه دندان ها طی مراحلی جهت مشاهده توسط SEM آماده شدند. در بزرگنمایی1400 در 4 ناحیه به صورت تصادفی تگ ها شمارش گشتند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که پرایمر سبب نفوذ سیلنت در دندان های آلوده به بزاق شد، ولی تگ ها از نظر تعداد و شکل قابل قیاس با گروه شاهد نبودند (001/0P<). در گروهی که پرایمر در سطح مرطوب بکار رفت، تگ ها شکل منظم داشته و از نظر تعداد نیز با گروه شاهد برابری می کردند (05/0P>). درصورت کاربرد سیلنت روی سطح مینای آلوده تگ رزینی تشکیل نشد.
کاربرد پرایمر تا حدودی حساسیت سیلنت را به آلودگی بزاق کاهش می دهد ولی تعداد و شکل تگ ها تغییر می یابد و تعداد تگ ها کم می شود. بنابراین هنگامی که ایزولاسیون دقیق امکان پذیر نیست، کاربرد پرایمر تاحدی سودمند است اما ایزولاسیون در مورد سیلنت تراپی تاکید می شود.