شطح جلوه هنر در زبان تصوف

زبان تصوف، در آنجا که می خواهد به بیان تجارب صوفیانه و شناخت و آگاهی درونی بپردازد، با زبان عادی متفاوت است و زبانی رمزی و هنری به حساب می آید.
شطحیات که محصول غلبه وجد و بیخودی در صوفی است و نوعی سخن پارادوکسی به شمار می رود، مصداق کامل زبان هنری و نمادین صوفیه است.
در مقاله حاضر، ابتدا با بررسی تاریخچه شطح، معنی لغوی و تعریف شطح در آثار صوفیه و سابقه تاریخی و مفهوم واقعی آن مورد بحث قرار گرفته و با ذکر نمونه هایی از شطحیات، تلاش شده، با معرفی ویژگی های متمایز زبان هنری نسبت به زبان عادی و اشکال مختلف آشنایی زدایی، از جمله بیان پارادوکسی، ثابت شود که شطحیات صوفیه با بعضی از اشعار منثور معاصر قابل مقایسه بوده، از ارزش هنری والایی برخوردارند.