مقایسه اثر ترامادول هیدروکلراید، سلکوکسیب و ایبوپروفن در کنترل درد پس از درمان کانال ریشه دندان

درمان ریشه دندان باعث حذف دردهای با منشا اندودنتیک می شود اما درد پس از درمان و ناراحتی های همراه آن از جمله پیامدهای ناخواسته است. مطالعات فراوانی بر روی داروهای مختلف برای تسکین دردهای پس از درمان صورت گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر ضد دردی ترامادول هیدروکلراید، سلکوکسیب و ایبوپروفن در کنترل درد پس از درمان ریشه می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، 104 بیمار مبتلا به درد دندان مولر اول فک پایین انتخاب گردیدند. بیماران به طور تصادفی به چهار گروه 26 نفری ترامادول، سلکوکسیب، ایبوپروفن ودارونما تقسیم شدند. داروها به صورت کپسول های متحدالشکل یک ساعت قبل از درمان ریشه دندان به بیماران داده شد. بیماران به مدت 72 ساعت تحت کنترل قرار گرفتند. شدت درد یک ساعت قبل از درمان و پس از آن در فواصل 6، 12، 24، 48 و 72 ساعت پس از درمان ثبت گردید. سپس نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون کروسکال والیس و من ویتنی یو تحلیل شدند.
نتایج به دست آمده نشان داد که در فواصل زمانی 12 و24 ساعت پس از درمان داروی ترامادول نسبت به دارونما در کنترل درد مؤثرتر بود (039/0= p) و (024/ 0= p). تنها تفاوت معنی دار دیگری که به دست آمد تفاوت بین ترامادول و ایبوپروفن در ساعت 12 پس از درمان بود (013/0= p). در فواصل 6، 48 و72 ساعت پس از درمان اختلاف آماری معنی داری بین گروه های مختلف وجود نداشت (05/0 < p).
ترامادول در مقایسه با ایبوپروفن در 12 و24 ساعت پس از درمان ریشه اثر ضد دردی بیشتری دارد و می تواند در تسکین دردهای پس از درمان کانال ریشه مؤثرتر از ایبوپروفن باشد.