رویکردی تک فازی در طراحی، آزمایش و مقایسه ی عملکرد یک نازل دوسیاله ی القایی

در این پژوهش رفتار یک نازل دوسیاله ی القایی بررسی شده است. در طراحی این نازل از رویکردی مبتنی بر تحلیل جریان تک فازی در ارتباط با شرایط عملکردی یک نازل مبنا استفاده شده است که روشی را برای تخمین اندازه ی مجرای مایع براساس معادله ی برنولی و قطر گلوگاه بر پایه ی وقوع خفگی پیش روی قرار می دهد. نازل با استفاده از چیدمانی تجربی با قابلیت تامین هم زمان و پایای جریان هوای فشرده، جریان مایع و ولتاژ الکتریکی مورد آزمایش قرار گرفته است. فشار هوای فشرده از طریق تقویت لایه ی عایق دی الکتریک روی الکترود القایی، و ولتاژ به دلیل تشدید میدان الکتریکی موجب بهبود باردارسازی می شوند. افزایش فشار در یک ولتاژ ثابت حاکی از وجود یک فشار بهینه است که گذر از آن فشار با تقویت باردارسازی تماسی موجب تضعیف باردارسازی القایی می شود. ازدیاد دبی مایع با وقوع پدیده ی خیس شدگی الکترود سبب کاهش باردارسازی القایی می شود؛ تاخیر در وقوع این پدیده مستلزم اعمال سطوح بالاتری از فشار هوا است. عملکرد نازل در مقایسه با نازل مبنا از مطابقت کمی و کیفی بسیار مناسبی برخوردار است که تاییدی بر قابلیت استفاده از رویکرد تک فازی است. نازل علاوه بر تامین سطوح بالاتری از باردارسازی القایی در فشار و ولتاژهای بالا، مصرف کم تری از هوای فشرده را نیز در تمامی شرایط مشابه نسبت به نازل مبنا به نمایش می گذارد.