تاثیر معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی زنان سالمند مقیم آسایشگاه

هدف این پژوهش نیمه آزمایشی تعیین اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی سالمندان زن مقیم آسایشگاه بود. نمونه شامل 30زن بالای 65 سال از جامعه آماری سالمندان ساکن آسایشگاه قدس تهران بود که پس از اجرای آزمون پس از اجرای آزمون افسردگی سالمندان GDS (1993) و آزمون معنای زندگی MLQ (2004) افرادی که نمره 15 یا بالاتر در آزمون کسب کردند به روش تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی در 1 گروه آزمایشی و 2 گروه گواه جایگزین شدند. پس از معنادرمانی گروهی مجددا آزمون های مذکور اجرا و برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آماری تحلیل کواریانس پس آزمون در سطح 05/0 استفاده شد. تحلیل نتایج نشان داد گرچه افسردگی گروه آزمایش پس از اجرای روش درمانی کاهش یافته است اما این کاهش، بین گروه های گواه و آزمایش معنی دار نیست در حالی که در ارتقای معنای زندگی، بین گروه های آزمایش و گواه تفاوت معنادار بود.