بررسی ایمونوهیستوشیمیایی پروتئین های P53 و ki-67 در نمونه هایی از کیست های ادنتوژنیک التهابی و تکاملی

به نظر می رسد مکانیسم رشد و رفتار بیولوژیک متفاوت کیست های ادنتوژنیک ناشی از تفاوت در میزان تظاهرمولکول ها و پروتئین های مختلف باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان اکسپرشن پروتئین های P 53 و ki -67 در کیست های رادیکولر (RC)، دانتی ژور ملتهب (IDC)، غیرملتهب (NIDC) و کراتوسیست (OKC) می باشد.

در این مطالعه توصیفی مقطعی 13 کیست رادیکولر، ده کیست دانتی ژور غیرملتهب، 15 کیست ملتهب و 19 OKC انتخاب و به روش ایمونوهیستوشیمی برای دومارکر ki -67 و P 53 رنگ آمیزی شدند. سلول های رنگ گرفته با بزرگنمایی 400× میکروسکوپ نوری مورد شمارش قرار گرفتند. از آزمونهای آماری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.

P 53 در هیچ یک از نمونه های DC و RC دیده نشد و در 7/6% از SIDC و 9/57% از OKC مشاهده شد. میانگین بروز آن در OKC برابر 68/27 ±31/17و در IDC برابر 03/1 ± 27/0 درصد بود. بین OKC و سایر کیست ها تفاوت معنی داری از نظر بروز این پروتئین وجود داشت. (006/0= P) ki- 67 در 6/84 ٪، 7/73 ٪، 6/66 ٪ و 44 ٪ از کیست های OKC، RC، IDC و NIDC دیده شد. بین کیست دانتی ژور غیرملتهب و OKC همچنین کیست دانتی ژور ملتهب و غیرملتهب (048/0= P) و نیز کیست رادیکولرو و دانتی ژور ملتهب از نظر بروز این پروتئین تفاوت معنی داری مشاهده گردید. (046/0 = P)

بر اساس نتایج مطالعه حاضر بروز نشانگرهای P 53 و ki -67 با رفتار بیولوژیک و همچنین فعالیت پرولیفراتیو کیست های ادونتوژنیک مرتبط می باشد.