زمان اتصال مجدد فووآ بعد از عمل جراحی موفقیت آمیز در جداشدگی شبکیه همراه با جداشدگی ماکولا به دو روش باکل صلبیه و ویترکتومی عمیق

مقایسه دو روش باکل صلبیه و ویترکتومی عمیق از نظر زمان اتصال مجدد فووآ بعد از عمل جراحی موفقیت آمیز در موارد جداشدگی شبکیه همراه با جداشدگی ماکولا.
روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی غیرتصادفی، 25 بیمار با جداشدگی رگماتوژن خودبه خودی شبکیه همراه با جداشدگی فووآ شامل 11 بیمار در گروه ویترکتومی عمیق و 14 بیمار در گروه باکل صلبیه، مورد بررسی قرار گرفتند. انتخاب بیماران برای نوع عمل جراحی، صرفا براساس اندیکاسیون های رایج و مورد قبول و به صورت غیرتصادفی بود. بیماران، قبل و در ماه های 1، 6 و 12 بعد از عمل تحت معاینات کامل چشمی و OCT (optical coherence tomography) قرار گرفتند.
OCT در گروه ویترکتومی عمیق، در همه موارد، چسبیدگی کامل فووآ را در ماه های 1، 6 و 12 بعد از عمل نشان داد ولی در گروه باکل صلبیه، مایع زیر فووآ به صورت تحت بالینی، در یک ماه بعد از عمل در 8 بیمار (2/57 درصد)، در 6 ماه بعد از عمل در 7 بیمار (50 درصد) و در 12 ماه بعد از عمل در 3 بیمار (4/21 درصد) وجود داشت.
در موارد جداشدگی شبکیه مشتمل بر ماکولا، ویترکتومی عمیق، براساس نتایج OCT، منجر به چسبندگی کامل و بدون تاخیر فووآ می گردد و به وضوح بهتر از باکل صلبیه است. البته در گروه باکل نیز با گذشت زمان، افزایش تدریجی موارد اتصال مجدد فووآ تا ماه دوازدهم بعد از عمل مشاهده می گردد.