نظام سیاسی و راهبرد «قدر مقدور»

یکی از مهم ترین مؤلفه ها در تصمیم سازی و نظام سازی سیاسی، تعیین نسبت میان مقاصد آرمانی با ظرفیت های موجود و قدر مقدوری است که تحقق آن می تواند خود را بازآفرینی و بازنمایی کند. نوشته حاضر بر آن است تا با بررسی برخی ابعاد نظری این امر، چشم اندازی تطبیقی را از دل نظریه پردازی شماری از اندیشمندان دینی سیاسی معاصر ایران ارائه دهد. کسانی که به امید کسب مقاصد آرمانی خود از پنجره تنگ زمانه خویش به تماشا نشسته اند. تحصیل اذن فقیه در امور حکومتی، تلاش برای محدودسازی اختیارات نامشروع سلطنتی، در صورت عدم امکان خلع ید از آن، تلاش برای تامین مشروعیت راهبردهای مختلف در این زمینه اند.