استفاده از سیالات فوق بحرانی برای تولید ذرات جامد با توزیع اندازه مناسب

در بسیاری از فرایندهای شیمیایی باید جامدات محصول یا ماده اولیه دارای توزیع اندازه باریک و مناسبی باشند. روش های سنتی کاهش اندازه مانند خرد کردن، آسیاب کردن و خشک کردن دارای مشکلاتی مانند مصرف زیاد انرژی، باقی ماندن حلال در ترکیب و تجزیه حرارتی و شیمیایی محصول، می باشند. در نتیجه، تحقیق درباره روش های جایگزین روش های سنتی مورد توجه محققین بوده است. یکی از این روش های جایگزین، استفاده از سیالات فوق بحرانی است. سیالات فوق بحرانی برای تولید ذرات جامد با اندازه های کوچک و توزیع اندازه باریک، در فرایندهای مختلف به کار می روند. روش انبساط ناگهانی محلول های فوق بحرانی1 برای تولید ذراتی که انحلال پذیری قابل توجهی در سیال فوق بحرانی دارند می تواند مورد استفاده قرار گیرد. در فرایند ضد حلال گازی2 شرایط فشار، متعادل تر است ولی مشکل آن، امکان باقی ماندن حلال در محصول می باشد. دو روش دیگر، یعنی فرایندهای تشکیل ذرات از محلول های اشباع از گاز3 و کاهش فشار محلول های آلی انبساط یافته4، با روش های قبلی، متفاوت می باشند. در این دو فرایند از مزیت خواص سیال فوق بحرانی به عنوان حلال یا ضد حلال استفاده نمی شود بلکه از تاثیر سرمایشی زیاد ایجاد شده بر اثر انبساط سیال فوق بحرانی از شرایط فوق بحرانی به فشار محیط، بهره گیری می شود.