اثرات اسید فولیک بر یادگیری و حافظه ی اجتنابی غیر فعال در رت های آلزایمری شده از طریق تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین

بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری های نورودژنراتیو مغز می باشد که در آن نورون ها، به ویژه در نواحی مرتبط با اعمال شناختی، مورد تخریب می گیرند. یکی از عواملی که در پاتوژنز بیماری آلزایمر نقش موثری بازی می کند، استرس اکسیداتیو است که یک عدم تعادل بین رادیکال های آزاد و سیستم آنتی اکسیدان می باشد. کوآنزیم Q10، به عنوان یک آنتی اکسیدان بسیار قوی، در مکانیسم های تولید انرژی داخل سلولی و جلوگیری از پراکسیداسیون لیپیدهای غشایی نقش دارد و اثرات مطلوب آن در بیماری آلزایمر مشخص شده است. با توجه به این که اسید فولیک یکی از پیش سازهای مهم برای سنتز Q10 در سلول بوده، مشخص شده است که میزان آن در خون مبتلایان به آلزایمر کاهش چشمگیری می یابد، در این تحقیق اثر تجویز اسید فولیک بر یادگیری و حافظه ی اجتنابی غیر فعال در رت مورد بررسی قرار گرفت.

تعداد 30 سر رت نر از نژاد ویستار با وزن تقریبی 50 ± 300 گرم در سه گروه ده تایی شم، آلزایمری و آلزایمری + اسید فولیک تقسیم شدند. جهت ایجاد مدل آلزایمری در رت، داروی استرپتوزوتوسین به درون بطن های مغزی تزریق گردید و پس از آن به مدت 21 روز رت های آلزایمری تحت درمان با اسید فولیک با دوز mg/kg 4 به صورت تزریق داخل صفاقی قرار گرفتند. جهت ارزیابی یادگیری و حافظه در رت ها از آزمون رفتار یادگیری اجتنابی غیر فعال استفاده شد.

تزریق داخل بطن های مغزی استرپتوزوتوسین موجب آسیب شدید یادگیری و حافظه در رت ها شد و کاربرد اسید فولیک از این آسیب جلوگیری کرد.

اطلاعات به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که احتمال دارد اسید فولیک منجر به درمان ضایعات شناختی در بیماری آلزایمر شود.