مقایسه فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان اسپرم و عناصر سلنیوم و روی پلاسمای منی در بین مردان بارور و نابارور ایدیوپاتیک

تصور می شود آنزیم های آنتی اکسیدان اسپرم و عناصر سلنیوم و روی موجود در پلاسمای منی به علت خاصیت آنتی اکسیدانی بالقوه و با جلوگیری از اثرات مخرب گونه های فعال اکسیژن (ROS) بتوانند تاثیر مهمی در زمینه کاهش لیپید پراکسیداسیون اسپرم داشته باشند. در تحقیق حاضر میزان فعالیت آنزیم ها و عناصر مذکور، در اسپرم و پلاسمای منی مردان بارور و نابارور ایدیوپاتیک، مورد ارزیابی قرار گرفته و ارتباط آن ها با پارامترهای تعداد، حرکت و مرفولوژی اسپرم بررسی شده است.

نمونه های منی مورد استفاده به دو گروه بارور و نابارور، هر کدام 30نفر، تقسیم شده و آنالیز منی به کمک روش کامپیوتری و دستی انجام شد. پس از جداسازی اسپرم ها از پلاسمای منی، برای اندازه گیری عناصر از روش جذب اتمی استفاده شد. سنجش فعالیت کاتالاز به روش Aebi و تعیین میزان فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز با استفاده از کیت های تجاری راندوکس صورت گرفت.

بین فعالیت کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و میزان عناصر سلنیوم و روی در افراد بارور و نابارور تفاوتی وجود نداشت. ارتباطی بین میزان فعالیت هر یک از آنزیم ها و مقادیر هر کدام از عناصر با پارامترهای منی وجود نداشت. تنها در گروه آستنوتراتواسپرمیک، بین فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز با حرکت اسپرم (033/0P= و 901/0-r=) و میزان سلنیوم پلاسمای منی با مرفولوژی اسپرم رابطه معکوسی وجود داشت (038/0P= و 659/0-r=)، اما میزان فعالیت کاتالاز در این دسته افراد با سوپراکسید دیسموتاز رابطه مستقیم داشت (024/0P= و 894/0-r=).

اندازه گیری فعالیت آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز اسپرم و تعیین میزان روی و سلنیوم پلاسمای منی، ابزار مفیدی برای تعیین پتانسیل باروری اسپرم نیست.