مقایسه سلامت روانی سالمندان مقیم و غیرمقیم سرای سالمندان شهر کرمانشاه

افزایش روزافزون جمعیت سالمندان از یک طرف و تغییرات اجتماعی- اقتصادی، شیوه زندگی فردی و خانوادگی از طرف دیگر باعث افزایش تعداد مؤسسات نگه داری سالمندان شده است. در تحقیق حاضر هدف، بررسی مقایسه ای سلامت روانی و شاخصه های آن در سالمندان مقیم سرای سالمندان و جامعه در شهر کرمانشاه بود.
این مطالعه از نوع مقطعی است. شرکت کنندگان در این پژوهش 254 نفر سالمند بودند که 127 نفر مقیم سرای سالمندان (83 نفر مرد، 44 نفر زن) و 127 نفر مقیم جامعه (83 نفر مرد و 44 نفر زن) بودند. شرکت کنندگان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مقیاس سلامت روانی (28-GHQ) که دربرگیرنده سلامت روانی و چهار خرده مقیاس اضطراب، افسردگی، نشانه های جسمانی و کارکرد اجتماعی است برای جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. داده ها به وسیله آزمون T و ANOVA مورد تحلیل قرار گرفتند.
میانگین نمرات سالمندان مقیم سرای سالمندان در سلامت روانی و همه خرده مقیاس های آن از میانگین نمرات سالمندان مقیم جامعه بیشتر بود. آزمون T برای گروه های وابسته نشان داد که تفاوت مشاهده شده در میانگین ها برای سلامت روانی و خرده مقیاس های افسردگی، نشانه های جسمانی و اختلال در کارکرد اجتماعی از لحاظ آماری معنادار است. اختلال در کارکرد اجتماعی زنان مقیم آسایشگاه بیشتر از مردان بود.
یافته های پژوهش حاکی از آن است که سالمندان مقیم سرای سالمندان در مقایسه با سالمندان مقیم جامعه، افسردگی، نشانه های جسمانی و اختلالات کارکرد اجتماعی بیشتری را تجربه می کنند. باتوجه به غیرقابل اجتناب بودن گسترش مؤسسات نگهداری سالمندان در آینده، لزوم توجه هرچه بیشتر به شرایط محیط زندگی دراین مؤسسات مورد تاکید قرار می گیرد.