عوامل مؤثر بر کاهش نمایه توده بدنی در زنان تحت رژیم لاغری

یکی از مشکلاتی که باعث عدم موفقیت افراد در کاهش وزن می شود، عدم آشنایی و شناخت موانعی است که افراد با آن روبرو هستند. هدف این تحقیق بررسی عوامل مؤثر بر کاهش نمایه توده بدنی (BMI) در زنان تحت رژیم های لاغری مراجعه کننده به درمانگاه است.
این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 100 نفر از زنان مراجعه کننده 65-18 ساله با23< BMI که 3 ماه تحت رژیم لاغری بودند صورت گرفت. وضعیت تن سنجی و ویژگی های زمینه ای کلیه زنان از پرونده آنها استخراج و همراه با سطح فعالیت فیزیکی و دیگر متغیر های مورد نظر توسط پژوهشگر از تمام زنان پرسیده و پاسخ ها در پرسشنامه وارد شد. داده ها با استفاده از آزمون t زوج، آنالیز واریانس یک طرفه وآزمون مجذورکای مورد بررسی قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
زنانی که بیشترین میزان کاهش BMI را نشان دادند،کاهش مصرف غذاهای پرچرب (77%) و غذاهای نشاسته ای و شیرین (74%) را به عنوان دو عامل مؤثر در کاهش BMI خود عنوان کردند. هم چنین زنانی که 10% و بیشتر از وزن خود را از دست داده بودند،کاهش حجم مواد غذایی (8/43%) و افزایش مصرف میوه و سبزی (2/81%) را به عنوان دو عامل کاهش BMI خود نام بردند. هم چنین مهم ترین مانع در کاهش BMI، به ترتیب سختی تحمل رژیم کم کالری (42%)، عدم رضایت همسر و خانواده (33%) و مشکلات پزشکی (27%) عنوان شد. رابطه معکوسی بین سطح تحصیلات و شیوع چاقی (005/0=P) و رابطه مستقیمی بین سن و شیوع چاقی (004/0=P) دیده شد. در سنین زیر 45 سال، عامل زیبایی و در سنین بالای 45 سال توصیه پزشک مبنی بر ضرورت کاهش وزن در صدر دلایل مراجعه به درمانگاه بودند. رابطه معنی داری بین میزان کاهش BMI و سطح فعالیت بدنی دیده نشد.
توصیه های متخصص تغذیه برای کاهش غذاهای پرچرب و معرفی جانشین های مناسب به بیماران پیش از شروع رژیم درمانی اهمیت ویژه ای دارد. با توجه به سخت بودن تحمل رژیم های کم کالری لازم است متخصصین تغذیه با معرفی رژیم های لاغری مناسب، احتمال موفقیت در رژیم درمانی را افزایش دهند.