تاثیر تاریخ کاشت و غلظت های مختلف جنستین روی تثبیت نیتروژن و گره زایی سه گونه یونجه یک ساله

به منظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت و جنستین روی تثبیت نیتروژن و گره زایی، سه گونه یونجه یک-ساله، آزمایشی در شرایط مزرعه در سال های 1383 و 1384 انجام گرفت. گونه های مورد مطالعه شامل Medicago polymorpha، M. radiate و M. rigidula بودند که با مناطق سرد و معتدله سازگاری دارند. آزمایش در قالب طرح اسپلیت اسپلیت پلات بر پایه بلوک های کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. تاریخ کشت در سه سطح اول و دهم و بیستم اسفندماه به عنوان کرت های اصلی و گونه های یونجه یک ساله به-عنوان کرت های فرعی و جنستین در دو سطح صفر و 20 میکرومول در لیتر در کرت های فرعی فرعی در نظر گرفته شد. نتایج حاکی از آن بود که در سال اول، رشد و نمو، گره زایی و تثبیت نیتروژن بیش تری نسبت به سال دوم به دلیل شرایط دمای مناسب اوایل فصل رشد مشاهده شد. گونه ها از لحاظ تثبیت نیتروژن، گره زایی و سایر صفات مورد بررسی تفاوت معنی داری داشتند. گونه ی M. polymorphaنسبت به دو گونه دیگر از نظر میزان تثبیت نیتروژن و گره زایی، میزان ماده ی خشک ریشه و درصد نیتروژن برتر بود. در تاریخ کشت سوم با مطلوب تر شدن دمای هوا و خاک، بیش ترین مقدار گره زایی و تثبیت نیتروژن در گونه ها مشاهده گردید، اما در تاریخ کشت اول به دلیل تاثیر دمای پایین هوا و خاک، کم ترین میزان گره زایی و تثبیت نیتروژن ایجاد شد. استفاده از جنستین تاثیر افزاینده ای روی گره زایی و تثبیت نیتروژن در هر سه گونه داشت که حاکی از اثر تعدیل کنندگی جنستین و کاهش تاثیر منفی دمای پایین محیط روی گره زایی و تثبیت نیتروژن یونجه یک ساله بود. بررسی اثرات متقابل تیمارهای اعمال شده نشان داد که استفاده از جنستین در تاریخ کشت اول باعث افزایش گره زایی و تثبیت نیتروژن شده که این امر بیان گر تاثیر جنستین در ایجاد مقاومت به سرما برای بهبود گره زایی و تثبیت نیتروژن در هر سه گونه یونجه یک ساله در شرایط مزرعه بود.