مقایسه عملکرد منعقد کننده ها با شرایط انعقاد پیشرفته در حذف کدورت و مواد آلی در رودخانه کرج

انعقاد پیشرفته در واقع بهینه سازی فرایند به منظور حذف مواد آلی پیش سازهای حاصل از ضدعفونی کننده ها در فرایند متداول تصفیه آب است. در فرایند انعقاد پیشرفته با استفاده از مواد منعقدکننده، حذف مواد آلی طبیعی به عنوان پیش ساز تری هالومتان ها صورت می گیرد. در این زمینه با انجام آزمایش جار اثر دوز بیشتر منعقدکننده های کلروفریک و پلی آلومینیوم کلراید را در حذف بیشتر کل کربن آلی، کربن آلی محلول، جذب ماده آلی در طول موج 254 نانومتر و قلیاییت، آلومینیوم و آهن باقیمانده، کل تری هالومتان ها، از آب رودخانه کرج واقع در استان تهران بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت. pH مؤثر برای حذف مواد آلی طبیعی در شرایط انعقاد پیشرفته برای کلروفریک و پلی آلومینیوم کلراید، به ترتیب معادل 2/6 و 5/6 به دست آمد. این بررسی تاثیر افزایش دوز ماده منعقدکننده های پلی آلومینیوم کلراید و کلروفریک را بر حذف TOCبه ترتیب 65-60% و 55-50% نشان می دهد. درصد حذف تری هالومتان در استفاده از پلی آلومینیوم کلراید مایع نسبت به کلروفریک 20 تا 30 درصد بیشتر نشان می دهد. نتایج این بررسی ها از نظر کمی، عملکرد بهتر پلی آلومینیوم کلراید را در مقایسه با کلروفریک در کدورت های میانگین سالانه(NTU6) در حذف بیشتر کدورت، TTHM، TOC، DOC،UV254 و افت pH و قلیاییت، مقدار کمتری نسبت به کلروفریک نشان می دهد. از نظر کیفی استفاده از پلی آلومینیوم کلراید نسبت به کلروفریک، سایز ذرات تشکیل شده درشت تر، سرعت ته نشینی فلوک ها بیشتر، درصد حجمی لجن ته نشین شده و میزان حذف کدورت را بیشتر نشان می دهد.