گیرم که آب رفته به جوی باز آید با آبروی رفته چه باید کرد؟

بعد از انتشار فیلم عروسی‌اش؛ دیگر هیچ‌کس او را در جمع نمی‌دید. تمام فکرش این بود که فیلم چگونه و از کجا راهی سایت‌ها و خانه‌ها شده بود. آرزو می‌کرد کاش معروف نبود و کسی او را نمی‌شناخت. مدت‌ها خود را در خانه حبس کرده بود و فکر این که هر لحظه چه چشم‌های تجسس‌گری که با لذت به ناموسش و حریمش چشم دوخته، او را می‌آزرد و تحت فشار این افکار له شده بود. مدت‌ها گذشت تا با خودش کنار بیاید و موضوع را تمام شده بداند. اتفاقی بود که افتاده بود و کاری نمی‌توانست انجام دهد. اما آه این مرد دل‌شکسته دیر یا زود دامنگیر آن‌هایی خواهد شد که به راحتی از پرچین‌ها و حصارها گذشته و به خود اجازه دادند تا به خانه‌های مردم، به حریم امن دیگران سرک بکشند...