مقایسه تظاهر P27، Ki67، P53 در کارسینوم سلول سنگفرشی، کراتوز آکتینیک و بیماری بوون

مرز بین یک ضایعه درجا و مهاجم چیست؟ پاسخ به این سوال گاهی از نظر هیستولوژیکی مشکل است. در این مطالعه ما بروز مارکرهای P27، Ki-67 P53 را در کارسینوم سلول سنگفرشی و کراتوز اکتینیک و بیماری بوون ارزیابی می کنیم.
در این بررسی 60 نمونه بیوبسی پوستی توسط رنگ آمیزی ایمونوهیستوکمیکال برای یافتن P27، Ki-67 P53 آزمایش می شود. از کل 60 بیمار 15 بیمار مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی، 15 بیمار مبتلا به بیماری بوون و 15 بیمار مبتلا به کراتوز آکتینیک بوده اند. باید متذکر شد که 15 مورد از پوست نرمال بیمارانی که ماموپلاستی شده اند برداشته شده است.
شاخص Ki-67 در نمونه های بافت طبیعی، کراتوز آکتینیک، بیماری بوون و کارسینوم سلول سنگفرشی بترتیب در 8/0، 7/23، 3/12 و 3/19 درصد مثبت بود. بر این اساس مثبت شدن شاخص Ki-67 در نمونه های بافت طبیعی بطور معنی داری کمتر از نمونه های دیگر است. شاخص P27 در نمونه های بافت طبیعی، کراتوز آکتینیک، بیماری بوون و کارسینوم سلول سنگفرشی بترتیب در 4/23، 2/26، 9/25 و 5/4 درصد مثبت بود. بر این اساس شاخص P27 در نمونه های کارسینوم سلول سنگفرشی بطور معنی داری کمتر از نمونه های دیگر مثبت شده است. شاخص P53 در نمونه های کراتوز آکتینیک، بیماری بوون و کارسینوم سلول سنگفرشی بترتیب در 6/26، 8/41 و 6/54 درصد مثبت بود. در نمونه های بافت طبیعی مورد مثبتی از این نظر وجود نداشت. بر این اساس شاخص P53 در نمونه های بافت طبیعی کمتر از نمونه های دیگر و در نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی بیشتر از نمونه های دیگر مثبت شده است.
براساس نتایج مطالعه ما، بررسی کمی و کیفی (الگوی انتشار) بروز Ki-67، P27 و P53 می تواند در افتراق ضایعات بدخیم و غیربدخیم اپیدرمی کمک کننده باشد.