تاثیر دو گونه قارچ میکوریزآربوسکولار بر گره زایی ریشه و می عناصردر گیاه سویا تحت شرایط تنش شوریزان جذب برخی

گیاهان در طول رشد و نمو خود در معرض عوامل تنش زای محیطی قرار دارند. یکی از مهمترین این تنش ها، تنش شوری است که می تواند رشد و تولید محصول را محدود سازد. رشد گیاهان در شرایط تنش شوری ممکن است از طریق تغییرات پتانسیل اسمزی در اثر کاهش پتانسیل آب در محیط ریشه، تاثیر یونهای ویژه در فرآیندهای، متابولیکی کاهش یابد. همزیستی گیاهان با قارچ های میکوریزآربوسکولار در خاک های شور، می تواند روی عملکرد و شاخص های رشدی گیاه مؤثر باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر قارچ های میکوریزآربوسکولار بر میزان تحمل گیاه سویا بر شرایط تنش شوری است. در این مطالعه، گیاهان میکوریزایی و غیرمیکوریزایی با از طریق آبیاری با محلول 1/0 درصد، 2/0 درصد و 3/0 درصد کلرید سدیم هر هفته تیمار شدند. تیمار میکوریزایی در 4 سطح شامل تیمار فاقد میکوریز، تیمار تلقیح شده با گونه Glomus mosseae(M1)، تیمار تلقیح شده با گونه Glomus intraradices (M2)و تیمار تلقیح شده با مخلوط هر دو قارچ (M3) بود. آزمایش در قالب طرح بلوک تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری تفاوت معنی داری را در شاخص های کلنیزاسیون میکوریزایی، گره زایی، بیوماس گره ها،مقادیر آهن، نیتروژن و مس بین تیمارها در سطوح مختلف شوری نشان داد (5% ≥ P). تیمارهای میکوریزایی در اکثر سطوح شوری، کاهش معنی داری در اسپورزایی مشاهده شد. نتایج نشان داد که قارچ میکوریز با افزایش جذب عناصر، کمک به گره زایی و نیز افزایش تنظیم کننده های اسمزی، رشد گیاه را در شرایط تنش شوری بهبود می بخشد.