بررسی رابطه بین عوامل اجتماعی و جمعیتی و میزان شیوع افسردگی در بین سالمندان بالای 60 سال در مراکز سالمندان تحت پوشش مرکز بهزیستی شهر شیراز در سال 1387

افسردگی یکی از شایعترین اختلالات قرن حاضر، چهارمین اختلال هزینه بر جهان و بدون شک دومین اختلال پرهزینه جهان تا سال 2015 می باشد. برخی از ویژگی های جمعیت شناختی و اجتماعی در بین سالمندان باعث کاهش یا افزایش افسردگی در آنان می شود. مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین عوامل اجتماعی و جمعیتی و میزان شیوع افسردگی در بین سالمندان بالای 60 سال در مراکز سالمندان تحت پوشش مرکز بهزیستی شهر شیراز در سال 1387 می پردازد.
مطالعه به صورت مقطعی بر روی 120 نفر (100 نفر زن و 20 نفر مرد) از سالمندان بالای 60 سال تحت پوشش 6 مرکز بهزیستی شیراز در سال 1387 انجام شد. از هر مرکز 30 نفر به طور تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی (بک) و نیز پرسشنامه ای که سن، وضعیت تاهل، وضعیت سواد، وضعیت فعالیت، تعداد کل فرزندان و درآمد سالانه افراد را مورد بررسی قرار داد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از دو آزمون همبستگی پیرسون و t گروه های مستقل استفاده شد.
از کل افراد مورد مطالعه، 65 درصد (78 نفر) دارای افسردگی خفیف و 83/25 درصد (31 نفر) متوسط و 17/9 درصد (11 نفر) شدید بودند. بین وضعیت تاهل، سن، وضع فعالیت، درآمد و افسردگی رابطه معنی داری وجود داشت. اما هیچ ارتباطی بین افسردگی و وضع سواد و تعداد کل فرزندان مشاهده نشد.
از یافته های مطالعه چنین بر می آید که برخی از ویژگی های جمعیت شناختی و اجتماعی در بین سالمندان، می تواند باعث افزایش یا کاهش احتمال افسردگی در آنان شود که از این طریق می توان مرتبه و میزان افسردگی را تعیین نمود و شناسایی این عوامل و انجام راهکارهای مناسب در قبال آن تاثیر بسزایی در کاهش افسردگی آنان خواهد داشت.