مطالعه اثر تجویز نیکوتین مادری بر تغییرات کلاژن نوع IV ریوی نوزادان در موش

مطالعه و ارزیابی اثر تجویز نیکوتین مادری بر تغییرات کلاژن ریه نوزادان موش در این مطالعه از 24 موش ماده نژاد balb/c استفاده شد که با تعیین روز صفر بارداری به دو گروه تجربی و دو گروه کنترل تقسیم شدند. به گروه تجربی 1 از روز پنجم تا پایان دوره بارداری روزانه mg/ kg3 نیکوتین به صورت داخل صفاقی تزریق شد و در گروه تجربی 2 این عمل تا دوهفته پس از زایمان ادامه یافت. گروه های کنترل نیز حجم مشابهی از نرمال سالین در زمان های مشابه دریافت نمودند. در پایان دوره همه نوزادان تجربی و کنترل پس از بیهوشی عمیق قطع نخاع شده و ریه های آنان به منظور مطالعات ایمونوهیستوشیمی تثبیت و آماده سازی شد.
یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که واکنش کلاژن در غشای پایه برونشیال و ماده خارج سلولی پارانشیم ریوی نوزادان گروه های تجربی نسبت به کنترل به شکل معنی داری افزایش یافته است. علاوه بر این در سلول های پارانشیم ریوی گروه تجربی 2 نشانه های بارزی از مرگ سلولی دیده شد که در سایر گروه ها مشهود نبود.
شواهد حاصل از این مطالعه بر این موضوع دلالت دارد که چنانچه مادران باردار در معرض نیکوتین مستمر قرار گیرند افزایش کلاژن غیر قابل انکاری در غشای پایه آلوئلی و ماده خارج سلولی ریوی فرزندان آنها پدید می آید. سیستم تنفسی اینگونه موجودات که نیکوتین را از طریق جفت و علاوه بر این از طریق شیر مادر نیز دریافت کرده اند به نوعی مستعد آسیب های ریوی می شود که به سنتز غیر متعارف کلاژن و حتی مرگ سلولی در پارانشیم ریوی آنان منجر می شود.