نقاط کوانتومی در ردیابی سلول ها

ردیابی سلول ها بعد از پیوند همواره یکی از دغدغه های اصلی محققان در عرصه علم ترمیمی است. یافتن یک ماده به عنوان ردیاب که بتواند ضمن ماندگاری طولانی در سلول، آثار سمی کمتری را نیز به دنبال داشته باشد، می تواند به عنوان یک راه حل برای این مسئله در نظر گرفته شود. نانوکریستال های نیمه هادی موسوم به نقاط کوانتومی به دلیل ویژگی های نوری-فیزیکی منحصر به فردی که دارند کاندید مناسبی در این زمینه هستند. محدوده تحریک پذیری گسترده، طیف تابشی کم پهنا و تنظیم پذیر، درخشندگی بالا و پایداری ویژه در برابر نور از جمله ویژگی هایی است که امکان استفاده از این نانو مواد را در تصویربرداری طولانی مدت، چند منظوره و حساس از بدن موجود زنده فراهم می نماید. با این حال به دلیل وجود عوامل سمی در هسته نقاط کوانتومی، بهتر است کاربردهای بالینی آن ها با احتیاط بیشتری صورت گیرد. این مقاله خلاصه ای از نقش نقاط کوانتومی در نشان دار کردن و ردیابی سلول ها است؛ ضمن آن که توانایی بالقوه آن ها را در مسمومیت سلولی شرح می دهد.